Neden hayata ara verme hakkımız yok?
Herkesin buna ara sıra ihtiyacı olmuyor mu?
Pazartesi işyerine gidince "ben bir süre hayata ara veriyorum, kafamı toparlayacağım biraz, hem zaten bak verimli olamayacağım bu kutularda durdukça. Şu anda önceliklerim değişti, kendimi düzeltmeden bir yere varamam. O nedenle ya bana 1-2 hafta izin verin ya da atın işten anasını satayım. Napayım, bu da can değil mi?" desem cevapları ne olur?
Böyle bir yaşama sistemini kim getirdi dünyaya? İstediğimiz her şeyi yaparken de yaşayabiliyor olsak, "insan gibi yaşayabilmek" için ruhumuzu satmak zorunda kalmasak? Kızılderili misali devam etsek yaşamaya. Sadece doğa ve düşüncelerimiz olsa, yaşamak için yaşasak, diğer hiçbir şey için değil..
"İnsan gibi yaşamak" ne zaman "insanlıktan çıkmaya" ve daha da kötüsü kimselerin bunu görmemesine ve hatta normalleştirmesine vardı?
sanırım Japonya'da, iş yerlerinde "sevgiliden ayrılma izni" diye bir şey olduğunu okumuştum. ayrılık acısını yaşamak için -zaten o sırada işte verimli olamayacağınızdan- bir ya da iki günlük izin veriyorlarmış. çok özenmiştim, uyguladım ben de. ama izin sebebi olarak bunu sunmama gerek kalmamıştı çünkü gecenin sabahında göz altlarım siyah ve yüzüm bembeyazdı. öğlene doğru odasına gittiğimde dünyanın en kötü müdürü soru bile sormadı.
YanıtlaSilben de şey derim hep, arkadaşlar gülerler, "yaaa ben şöyle bi iki gün ölüp gelicem". böyle bir şey olsun istiyorum. dur bir mola ver. işten izin almak, tatile çıkmak falan yetmiyor. hayata hakkaten mola vermek istiyorum ben.
1 saniye daha geçti, ve bir tanesi daha, ve biri daha..ve...
YanıtlaSil