Interpreter

Yalnız kaldığımı hissediyorum son zamanlarda.

Yeni şarkılar yapmak istiyorum. Derdimi anlatamıyorum ama, kafamda dönen şeyleri kağıda-notaya dökemiyorum. Sanırım "müzisyenlik"le müzikten anlamanın ayrımı burada oluyor. Herkes derin hissediyor, herkes farklı hissediyor. "Duygularımı sözcüklere dökemiyorum" ne çok duyduğumuz bir laftır, değil mi? İşte o duygular, sözcüklere dökülebilirse efsane oluyorsun.

Ben de efsane olmak istiyorum. Beynimi somutlaştırabilmek istiyorum. İşte o zaman bir işe yarayabileceğimi düşünüyorum. Beynim ne kadar gerekli ya da yararlı bilmiyorum, en azından denemiş olacağım. Ama denemeden hiçbir şey olmaz. Hem denemekten ne çıkar? Bir kez olsun kendini bırakıp tam olarak istediğin şeyi yaptığın oldu mu? Başkalarının dediklerine kulak asmayı bırakmak, başarmanın çok küçük bir kısmı. Ancak kendi kendine kulak asmayı bıraktığın anda kendini gerçekleştirebilirsin. Bir de "no one will grant your wishes, you better make them happen."

Her şey bilgisayar dünyasındaki kadar kolay olsaydı, bi compiler, bi interpreter bilgisayar kodlarına yaptığı gibi düşünceleri çevirip birebir yorumlayıp önyüze yansıtsaydı. Sanırım o zaman insan olmazdık ama işte.