Akıl Hastası

Beraber olmaktı
İki yılın sonunda "penguen gibi yürüyorsun sen, ama çok şirinsin" demekti
Karşındakini kusurlarıyla sevmekti
Hatta, kusurlarını sevmekti,
Akıl hastası gibi.

Aynı cümlede ikilem yaşamaktı,
"Yumurta kafa sana çok yakışmış"taki gibi
Ama sonuçta hep güzeli görmekti
Çünkü olumlu bakmaktı aslında hayata,
Olumlu bakmayı öğrenmekti.
Çünkü bilmekti
Ne olursa olsun, karşındaki kişinin seni önemseyeceğini
Yatıştıracağını
Seveceğini.

1-0 önde başlamaktı hayata
Ya da hayata başlamaktı belki de.
"Ben bunu neden daha önce yapmadım"dı,
Uyuşturucuydu, bir kere başlandı mı bırakılamayan.

Öleceğini bilsen o sırada
Mutlu olmaktı yine de,
Akıl hastası gibi.