Eskiden şöyle olurdu:
Ayda bir falan bir şey olur ya da iki bira içer de hüzünlenir, hep dinlediğim bir şarkıyı açtığımda efkarlanırdım. Şarkı farklı gelirdi, "bu şarkıyı bu ruh haliyle dinleyince oluyormuş gerçekten" derdim. O anda hissedilen hüznün çok "içten" bir sıcaklığı olurdu. İnsanın hüzünlenince o tip şarkılar açması da bundan kaynaklanmıyor mu zaten. O, güzel bir hüzün.
Şimdi ise şarkı dinleyemez oldum, her şarkı bir yük. Çok sıkıldım bu durumdan, şarkıların arkada sadece fon müziği olabildiği, anlam yüklemek zorunda kalmadan dinleyebildiğim zamanları özlüyorum...
Şarkı aynı şarkı, bir gün gülümsetirken bir gün nasıl ağlatabiliyor anlamıyorum. Bence güç işte budur, 3 dakikalık bir eserle insanları duygusal olarak kontrol edebilmek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder