1984 Etkisi

Seni düşünmek istemiyorum artık. Kafam sürekli meşgul olduğundan düşünmüyorum da. 9 ay boyunca hep kendi kendime diledim: "Lütfen çok meşgul olayım, aklıma gelme böylece bir daha". Belamı buldum da, ne zamandır çok meşgulüm, hele son günlerde yaptığım aktiviteler arasında sadece metroda Uykusuz okumak ve arada bir uyumayı gösterebilirim. Evet sıkıntılıyım, bu kadar sıkışık olmak biraz sıkıcı, ama memnun değilim desem yalan olur. Yalan olmasının en büyük sebebi sensin; evet artık aklıma çok az geliyorsun, oley!

Ben buna "1984 Etkisi" diyorum. O romandaki gibi, istemeye istemeye unutuyorum, unutmak zorunda bırakılıyorum seni işte. Sonunda da seni bir yerde gördüğümde, senle ilgili bir şey duyduğumda benim için sadece "eski sevgili" olacaksın, hayatıma girmiş en güzel insan değil. Bunu hiç istemedim, direndim hep. Seni seviyorum çünkü. Ama artık tüm bunlar eskisi kadar fazla şey ifade etmiyor. Sadece kağıt üzerinde seviyorum, geçici bellekte seviyorum artık, her an silinmeye hazır. 1984 Etkisi başladı bile! Bunun farkındayım, ama böyle olmasını istiyorum artık. Vazgeçiyorum senden. Pişman değilim. Üzgünüm sadece biraz.

Ama lütfen bu süreçte, sadece metroda insan arasına karıştığım bir dönemde karşıma arkadaşlarını, özellikle de benle az çok ilgili arkadaşlarını çıkarma. Bak gecemi heba ettin yine, oturup müzik dinliyorum. Yarın sınavım var. Sen girmek ister misin sınava?

Daha ne yapayım ki, eve de uçarak gelemem, metroyu kullanmak zorundayım. Hem artık senin bulunma olasılığın yüksek yerlere hiç gitmiyorum, seni görmek de istemiyorum! Ama aklıma gelmek zorunda mısın bu tip yollarl(d)a? Yeni sevgilinle fotoğrafını çeken kişiyle karşılaşmak ve şimdi bütün gece o fotoğrafı düşünmek zorunda mıyım? "Şu anda kesin sevgilisiyle sevişiyordur" diye düşünmek zorunda mıyım? Benim böyle bi takıntım var, seni o çocukla sevişirken hayal ediyorum bazen. Onu benim yerime koyduğunu.. İnsanın kendi kalbini kırması için en hızlı yollardan biri.

Şimdi, izin verirsen ders çalışacağım. Çalışmak da istiyorum ha, istemiyor olsam direk alkole vururdum. S.kmişim işini, okulunu yani. Sana olan hırsımı okuldan çıkarıyorum bir nevi, iyi oluyor.

Lütfen, lütfen seni düşününce üzülmeyeyim artık. Seni düşününce sevinmeyi dilemek bu saatten sonra büyük lüks, ama en azından üzülmeyeyim...