Egal

Hayatımda her şeyin ters gitmesini, bazı şeylerin ters gitmesine tercih ederim. Çünkü bazı şeyler ters gidince insanda onları düzeltme isteği ve dolayısıyla gücü oluyor. Bu onu zorlu bir sürece ve mutsuzluğa itiyor. Halbuki sorunlar düzeltemeyeceğin kadar çoksa, bildiğin koyveriyorsun. Tıpkı bir dersi bırakınca "ben o dersi bıraktım hacı" derkenki rahatlığın gibi. Gerçi bugüne kadar hiç ders bırakmadım. Neden bırakmadım, kendimi hep zorladım? Çünkü ben kendimi yıllardır yanlış şeylere zorlayan bir aptalım. Peki meyvelerini topladım mı? Hiç toplamadım, hem de hiç.

Ve şimdi her şey ters gittiğine göre, fazla mutsuz olmama gerek yok. O yüzdendir ki, iş-okul-hobi-para-her çeşit insan ilişkilerim, hatta en basitinden götümü oturduğum yerden kaldırma isteğim her geçen gün kötüye giderken, hepsinin iyiye gittiği dönemdekine göre çok daha mutluyum. Şapşal bohemliğim sizi yanıltmasın.

O değil de, bu ruh halime en iyi George Harrison gidiyor şimdilik.

Bir de, "en kötü intihar ederim lan" cümlesini daha önce kuran olmuş mudur acaba? Kuracağımdan değil de, merak ettim. Hayat baya ucuz bi şey çünkü, bu cümleyi kuranlara "akıl sağlığı bozuk" muamelesi yapanların akıl sağlığı bozuk asıl bence.