Alarm sesi olmadan uyanmayı özledim. Çocuk olduğum, üzüntüye yer olmayan, koşmadığım, sadece yatıp kitap okuduğum, gezdiğim, içtiğim, eğlendiğim, düşüncelere dalabildiğim, hayal kurduğum zamanları. En çok koyan da, bir daha o zamanların gel(e)meyeceğini bilmek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder